معرفی پوتین کوهنوردی و تاکتیکال

پوتین‌های رزمی، پوتین‌های نظامی هستند که برای پوشیدن سربازان در هنگام رزم یا آموزش رزمی طراحی شده‌اند، نه در هنگام رژه و سایر وظایف تشریفاتی. پوتین‌های رزمی مدرن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ترکیبی از چسبندگی، پایداری مچ پا و محافظت از پا مناسب برای یک محیط ناهموار را فراهم کنند.

پوتین تاکتیکال 5.11 نها به طور سنتی از چرم سخت شده و گاهی ضد آب ساخته می شوند. امروزه، بسیاری از پوتین‌های رزمی از فن‌آوری‌هایی استفاده می‌کنند که از کفش‌های پیاده‌روی غیرنظامی، مانند پانل‌های کناری نایلونی Gore-Tex، تهویه و راحتی را بهبود می‌بخشد. آنها همچنین اغلب برای آب و هوا و شرایط خاص، مانند پوتین های جنگلی، پوتین های صحرا، و پوتین های هوای سرد و همچنین استفاده های خاص، مانند پوتین های تانکر و پوتین های جامپ، تخصصی هستند.

پوتین 5.11

 

تاریخچه

دوران کلاسیک

لژیونرهای امپراتوری روم[4] پوتین های به نام کالیگا می پوشیدند که شباهت زیادی با پوتین پاراشوت داشت. در اواخر قرن اول، ارتش شروع به تبدیل به یک پوتین محصور به نام کرد. محافظت و گرمای بیشتری نسبت به ارائه می دهد. آنها به سرعت در لباس نظامی و غیرنظامی رومی به یک عنصر اصلی تبدیل شدند.[5]

انگلستان

در طول جنگ داخلی انگلیس، برای هر سرباز ارتش مدل جدید سه کفش یا پوتین صادر شد. بعد از هر راهپیمایی، سرباز آن‌ها را عوض می‌کرد تا مطمئن شود که یکنواخت می‌پوشند. پس از بازسازی، کفش‌ها و یونیفرم‌ها از الگوی غیرنظامی پیروی کردند: کفش‌های سگک دار توسط اکثر ارتش‌ها از سال 1660 تا حدود سال 1800 استفاده می‌شد. پوتین‌های هسی از قرن هجدهم تا جنگ جهانی اول توسط سواره نظام استفاده می‌شد.

در اواخر جنگ های ناپلئون، ارتش بریتانیا شروع به انتشار پوتین های مچ پا کرد که جایگزین کفش های سگکی شدند. این نوع پوتین‌ها در طول قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفتند و در درگیری‌هایی از جمله جنگ کریمه (1853-1856)، جنگ اول زولو (1879) و جنگ اول بوئر (1880-1881) مورد استفاده قرار گرفتند.

اینها به نوبه خود با پوتین های مهمات جایگزین شدند، که در انواع الگوهای طراحی مشابه از اواخر دهه 1880 تا اواخر دهه 1960 استفاده می شد. پوتین‌های جورج که با لباس افسران و لباس نامرتب پوشیده می‌شوند مشابه هستند، اما فاقد پیشخوان چرمی (کلاه پاشنه)، کیف پنجه (کلاه پا) و حذف میخ‌ها و پاشنه‌های فولادی و صفحات پنجه هستند.

ایالات متحده

هنگ‌های پیاده نظام ارتش ایالات متحده در جنگ 1812 به پوتین‌ نظامی ساق پا مجهز شدند. از دهه 1820 تا قبل از جنگ داخلی آمریکا، پوتین‌های تا قوزک پا برای سربازان آمریکایی صادر می‌شد که به صورت مستقیم ساخته می‌شدند. پوتین "چپ" یا "راست" وجود نداشت. در عوض، آنها به مرور زمان خود را به پای فرد پوشنده شکل دادند. در نتیجه، این پوتین‌ها تا زمانی که شکسته نشدند بسیار ناراحت بودند و اغلب منجر به تاول می‌شدند. آنها در سال 1858 با یک نسخه بهبودیافته که به طور کلی به نام پوتین های جف دیویس پس از جفرسون دیویس، وزیر جنگ که ارتش را در دهه 1850 دوباره تجهیز کرد، جایگزین شدند. اینها تا سال 1880 مورد استفاده قرار می گرفتند.

استرالیا

بوت رزمی ترا استرالیا.

از سال 2000، نیروی دفاعی استرالیا عمدتاً از پوتین‌های رزمی Redback Terra به عنوان جایگزینی برای پوتین‌های رزمی دوران جنگ ویتنام استفاده می‌کند. در سال 1999 تعداد محدودی آزمایش انجام شد و بعداً در سال 2000 توزیع شد. 90 درصد از تمام بازخوردهای منفی سربازان مربوط به اندازه نامناسب آن بود که تنها 43 اندازه مختلف داشت. بسیاری همچنین ادعا کردند که کف آن در بدترین شرایط استوایی می پوسد. پرسنل مختلف نظامی نیز از پوتین های روسی استفاده کرده اند.[6]

 

 

در اواسط سال 2013 یک آزمایش بوت توسط ADF انجام شد تا جایگزینی برای پوتین رزمی صادر شده Redback پیدا کند. پوتین‌های آزمایش شده شامل نسخه‌های به‌روزشده Redback Boot و همچنین انواع پوتین‌های بیرون از قفسه بود. در پایان آزمایش، Danner TFX 8 به عنوان پوتین های جنگی جدید ADF انتخاب شد: آنها در هوای گرم راحت بودند و پشتیبانی خوبی ارائه می دادند. با این حال مشخص شد که اینها پیش از موعد شکست خوردند و هرگز در مقیاس بزرگ منتشر نشدند.

در نتیجه، Redback موظف شد یک بار دیگر طیفی از پوتین های رزمی را برای ADF فراهم کند که شامل یک پوتین عمومی، یک بوت سبک جنگلی و یک پوتین مقاوم در برابر شعله می شود. این پوتین ها به صورت بسیار محدود منتشر می شوند و در حال حاضر تست های محدودی را پشت سر می گذارند. با این حال، گزارش های اولیه با شکایت از خرابی چشمک ها و عدم مقاومت در برابر آب مطلوب نیستند. Danners هنوز به عنوان یک پوتین "کویر" یا برای کسانی که با پوتین فعلی مناسب نیستند حفظ می شود.

از دسامبر 2017، پوتین‌های رزمی سبک Redback Terra هنوز هم پوتین‌های رزمی استاندارد هستند.

آرژانتین

در اوایل قرن بیستم، سربازان آرژانتینی پوتین‌های هوبنیل با گترهای چرمی و همچنین پوتین‌های جک می‌پوشیدند. پوتین‌های رزمی که در طول جنگ فالکلند پوشیده می‌شدند با کفه‌های لاستیکی دوخته‌شده بادوام عرضه می‌شدند. این پوتین‌ها علاوه بر الگوی بعدی که روی ساق آن نقش شده است، همچنان پوشیده می‌شوند.

بلژیک

پوتین های رزمی بلژیکی با علامت اختصاری "ABL" (Armée Belge / Belgisch Leger)، یعنی "نیروهای مسلح بلژیک" در زبان های فرانسوی و هلندی مشخص می شوند. کف پاها

اسپانیا

این بخش احتمالاً حاوی تحقیقات اصلی است. لطفاً با تأیید ادعاهای مطرح شده و افزودن نقل قول های درون خطی، آن را بهبود ببخشید. اظهاراتی که فقط شامل تحقیقات اصلی هستند باید حذف شوند. (اکتبر 2015) (با نحوه و زمان حذف این پیام الگو آشنا شوید)

 

قبل از سال 1979، ارتش اسپانیا پوتین‌های سه‌قلک‌دار تولید می‌کرد، که پوتین‌های بنددار کامل از سال 1984 تا 1986 رایج شد. در طول دهه 1980، اسپانیا تامین‌کننده پوتین‌ها را تغییر داد و تنوع‌های زیادی در طراحی داشت، از جمله زیره ویبرام یا پاناما، سگک یا بند، و چشمک یا توری سرعت. سه مدل رایج وجود داشت:

معمولی - پوتین عمومی که برای آموزش و مبارزات استفاده می شد، دارای ضخامت کف متوسط ​​و چند گیره بود. نسخه‌های با کفی صاف به مرور زمان از کار افتادند و فقط دستورالعمل و مدل کمپین باقی ماندند.

راه رفتن - نسخه سبک تر از پوتین معمولی بدون گیره. به عنوان یک پوتین برای پوشیدن راحت در خیابان، روی زمین صاف، یک ویژگی متمایز داشت و به دلیل کف نازک آن معمولاً به عنوان vulgarmente (خام یا مبتذل) شناخته می شد.

چترباز - پوتین ای منحصر به فرد برای واحدهای چترباز. فاقد سگک های سه گانه (به دلیل خطر قلاب کردن خطوط چتر نجات) بود و با پشتیبانی اضافی از ساق پا و پنجه و پاشنه تقویت شده کمی بالاتر بود.

این رویکرد کلی در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 بود. در این دوره، سازنده، Segarra، مشکلات عمده مختلفی داشت که مانع از تحویل منظم قرارداد عرضه آنها با وزارت دفاع شد. این در نهایت منجر به بسته شدن Segarra شد و Imipiel به عنوان ارائه دهنده جایگزین انتخاب شد.

پوتین‌های تولید شده توسط ایمی‌پیل کپی‌هایی از مدل‌های Segarra بودند، اما نشان دادند که پایین‌تر هستند، با کفی ضعیف که به راحتی باز و کنده می‌شد و طول عمر مفید آن‌ها را بسیار کاهش می‌داد. در تلاش برای غلبه بر مشکل جدا شدن، Imipiel زیره را تغییر داد، گیره ها را برداشت و از نوع پاناما استفاده کرد.

وزارتخانه مطالعات موازی را برای پذیرش نهایی یک پوتین مدل جدید آغاز کرد، با پذیرش مفاهیم جدید در مورد پوتین اصلی آموزش و کارزار و مزایای پوتین چترباز.

انگلستان

در اواخر جنگ جهانی اول، پوتین های استاندارد مهمات از سال 1917 تا 1918 با پوتین های خدمات صحرایی با طول ساق پا برای خدمت در سنگرها برای مبارزه با پای سنگر جایگزین شدند.

ارتش بریتانیا در سال 1958 پوتین DMS (کف قالبی مستقیم) را معرفی کرد. با این حال، از آنجایی که چرم در بهترین حالت کیفیت نامناسبی داشت، پوتین ها نشتی داشتند و نمی توانستند به طور رضایت بخشی در برابر آب مقاوم شوند. زبان پایین بدون پهلو نیز به آب اجازه می داد تا از بالای پا وارد شود. هنگامی که آب وارد پوتین می شد، از طریق بالای پوتین تبخیر می شد، اما نه از طریق کفی پلاستیکی، در نتیجه پا را مرطوب نگه می داشت و باعث شتاب گرفتن پا در سنگر می شد. اگرچه کفی‌های مشبک برای مبارزه با این امر تولید می‌شدند، اما خودشان شکننده بودند و می‌توانستند منجر به «سوختن» کف پا شوند، [نیازمند منبع] و در نتیجه بیشتر سربازان به جای آن از کفی‌های کفش ورزشی موجود در بازار استفاده کردند. این نوع پوتین‌ها تا اواسط دهه 1980 به کار خود ادامه دادند، پس از اینکه ویژگی‌های رضایت‌بخش آن به دلیل موارد شدید [نیازمند منبع] درگیری در طول جنگ فالکلند، مورد نگرانی عمومی قرار گرفت. پوتین DMS با خلخال یا بتونه های بادگیر پوشیده می شد.

جانشین فوری بوت DMS "Boot, Combat High" یا همان طور که خود سربازان آن را توصیف کردند، Boot Cardboard Horrible بود. اساساً کمی بیشتر از یک پوتین DMS بدون سر پا که تا وسط ساق پا گسترش یافته بود، به ندرت بهتر از مدل قبلی خود بود. از نظر تئوری ضد آب بود، بنابراین عرق کرده و ناخوشایند بود و می توانست باعث تاندونیت حاد شود. یک نسخه MkII برای حل این مشکل معرفی شد، اما لطف کمی پیدا کرد. تنها مزیت واقعی آن این بود که قرار نبود به یک درخشش آینه ای "گلوله" شود.

پوتین‌های تهاجمی رزمی (CAB) تا سال 2012 رایج بودند و عمدتاً برای آموزش رزمی و خدمات عمومی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اگرچه پوتین‌های خریداری شده خصوصی اغلب تا زمانی که از چرم مشکی ساخته می‌شدند قابل قبول تلقی می‌شدند. پوتین های مهمات اصلاح شده این پوتین‌ها، که عمدتاً از چرم ساخته شده‌اند، می‌توانند برای اهداف تشریفاتی درخشندگی بالایی داشته باشند، اگرچه پوتین‌هایی که به عنوان کفش‌های نظامی روزمره استفاده می‌شوند، نسبتاً کدر، اما تمیز باقی می‌مانند.

سطوح مختلف درخشندگی را می توان با CAB به دست آورد. با این حال، زمانی که در تمرین (در میدان) یا در عملیات، سربازان فقط باید پوتین‌های خود را برای مبارزه در ارتفاعات بدرخشند.[نیازمند منبع]

پوتین‌های جنگلی عرضه‌شده توسط تولیدکنندگان مختلف نیز معمولاً در پادگان‌ها پوشیده می‌شوند، زیرا می‌توانند راهپیمایی‌های بارگذاری شده را سریع‌تر و طولانی‌تر انجام دهند.[نیازمند منبع]

از سال 2012، پرسنل نیروهای مسلح طیف جدیدی از پوتین های رزمی قهوه ای را برای جایگزینی کفش های رزمی سیاه و بیابانی که در حال حاضر می پوشند، خواهند داشت. پرسنل خواهند داشت.

https://en.wikipedia.org/wiki/Combat_boot