خرید پیراهن خلبانی

تاریخچه پیراهن های خلبانی

به دنبال توسعه سیستم های کابین خلبان مشاور پیشرفته و یکپارچه از اواخر دهه 1980 ، خلبانان هواپیمایی در درجه اول هواپیماهای مربوطه خود را به عنوان دو خلبان اداره می کردند. بیشتر خدمه از یک خلبان فرمانده (معروف به کاپیتان) و یک خلبان (که به عنوان افسر اول نیز شناخته می شود) تشکیل شده اند. ادغام سیستم ها و در نتیجه کاهش حجم کار ، نیازی به خدمه اضافی (همچنین "ACM" نیز نامیده می شود) ، مانند مهندسان پرواز ، ناوبری ها یا اپراتورهای رادیویی ، را از بین می برد. با این حال ، از آنجا که برخی از هواپیماهای قدیمی اکنون برای حمل کالا استفاده می شوند ، هنوز خدمه طولانی دیگری وجود دارد.

خلبانان سفر دریایی ، که به آنها "افسران دوم" نیز گفته می شود ، به طور کلی اولین افسرانی هستند که آموزش دیده اند و هنگامی که هواپیما بالاتر از 20،000 فوت حرکت می کند ، ممکن است مجاز به پرواز در خارج از "مراحل مهم پرواز" باشد. او در پروازهای طولانی تر به عنوان خلبان نجات حضور دارد. [3] خدمه هر خدمه با نشان هایی تزئین شده است که مانند لباس های دریایی ، وظایف آنها در هواپیما را نشان می دهد. نشان های کاپیتان هواپیمایی با نشان های کاپیتان نیروی دریایی مطابقت دارد ، مانند چهار نوار روی تیغه های شانه و چهار نوار روی بازوهای جلیقه. نشان اولین افسر مربوط به لباس فرمانده نیروی دریایی است که دارای سه نوار در اشیا on روی شانه و بازوهای ژاکت است. (به عنوان مثال ، در بعضی از شرکت های هواپیمایی ، افسران باتجربه کمتر از دو نوار می پوشند). علائم شبیه لباس یک ستوان نیروی دریایی با دو نوار است. [4]

قبل از دهه 1930 ، خلبانان از سنت نظامی جنگ جهانی اول استفاده می کردند. در آن زمان ، ارتش لباس های بسیار عملی و راحت خدمه پرواز را برای خلبانان ، از جمله کت های چرمی با جیب های بزرگ جلو برای دسترسی آسان به گرافیک ها و روسری ها ، صادر کرد. خلبانان سابق ارتش در زمان صلح برای محافظت از یقه های منطقه کابین خلبان خود ، به سرعت شلوار خاکی ، کفش یا چکمه سیاه و یک کلاه ایمنی چرمی نرم با جیب های رادیویی یا هدست های داخلی در زمان صلح در پست هوایی می پوشند و بارگیری آنها کار می کردند و خلبانان با کابین خلبان پرواز می کردند ، آن را به بخش هواپیمایی کشوری یا اغلب بیشتر منتقل می کردند.

در سال 1931 ، وقتی Pan Am مسیرهای خود را در آمریکای جنوبی با استفاده از American Clipper ، Southern Clipper و کشتی ها و مسیرهای آمریکای جنوبی تغییر داد ، اوضاع برعکس شد. آنها اولین سری از 28 هواپیمای دریایی به نام کلیپرز بودند که نمادی از پاناما بین سالهای 1931 و 1946 بود. در سال 1937 ، پان آم شروع به ارسال هواپیما از ایالات متحده به ایرلند ، بریتانیا و فرانسه کرد. شش بوئینگ 314 دوربرد بزرگ در اوایل سال 1939 به پان آم تحویل داده شد. این کار امکان شروع هفته ای حمل و نقل هوایی و مسافری منظم هفتگی آتلانتیک بین ایالات متحده و انگلیس را در 24 ژوئن 1939 فراهم می کند. در حالی که پاناما هنگام پرواز کشتی ها ، این شرکت تصمیم گرفت از چشم خلبانان نظامی جنگ جهانی اول فاصله گرفته و خلبانان را با لباسی شبیه به یک افسر نیروی دریایی بپوشاند. خدمه پرواز به اندازه خلبانان نیروی دریایی بودند و دیدن یک متخصص حرفه ای نیروی دریایی در صندلی خلبان باعث شد مسافران عصبی برای سفر از امنیت بیشتری برخوردار شوند. [1] بنابراین ، خلبانان از شلوار مشکی ، یک کت سیاه مشکی ، حلقه های آستین گره دار روی آستین های پایین که نشان دهنده درجه عضو است ، و کلاه های سفید به سبک رسمی با نشان های طلایی یا نقره ای استفاده می کردند. o نشان هواپیما صادر شد. موفقیت پان آم در دهه 1930 و گسترش آن در دهه 1950 منجر به تأسیس یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین ایرلاین های کلاس جهانی شد. بسیاری از اپراتورهای دیگر که مایلند از موفقیت Pan Am تقلید کنند ، از ظاهر خلبان Pan Am برای خدمه خود استفاده می کنند. [2]

خلبانان اغلب نشان های بالدار را نشان می دهند ، که نشان دهنده رتبه بندی پرواز و سن بالا است. این رنگ معمولاً با رنگ راه راه آستین سازگار است و می تواند نشانگر سنجاق فلزی یا قطعه دوزی باشد. آنها به طور کلی از الگوی داشتن آرم شرکت در مرکز پیروی می کنند. برای کشتی هایی که در ایالات متحده مستقر هستند ، به طور کلی یک کاپیتان یک ستاره در یک تاج گل لور قرار دارد ، شبیه به خلبان نیروی هوایی ایالات متحده (USAF). یک افسر اول فقط یک ستاره دارد ، همانطور که یک خلبان ارشد در USAF.

الزامات
بسته به کشور ، ممکن است نیاز باشد که حداقل تعدادی از ساعت های آموزشی توسط خلبان دانشجو قبل از اجازه انفرادی به پایان رسیده باشد. در اکثر کشورها فرض بر این است که این قبیل دانش آموزان با قوانین یا مقررات مربوطه در زمینه هوا آشنایی خواهند داشت (و ممکن است مجبور به گذراندن دوره امتحانی باشند) ، و تمرینات مربوط به دست زدن به هواپیما را در شرایط عادی و همچنین کارهایی که باید انجام دهند به پایان می رسانند. در صورت خرابی موتور هنگام برخاستن ، پرواز و قبل از فرود آمدن.

خلبان هواپیمای دانشجویی که پس از پرواز انفرادی ، دم پیراهنش قطع شده است.
در ایالات متحده ، برای اکثر هواپیماها ، حداقل برای چند ساعت هیچ گونه مورد نیاز FAA (اداره هواپیمایی فدرال) وجود ندارد. در بخش FAR قسمت 61 SFAR 73 بخش 2 ، هلیکوپترهای رابینسون به 20 ساعت انفرادی نیاز دارند. با این حال ، این مقررات ایجاب می کند که یک خلبان دانش آموز در چندین مهارت خاص مهارت لازم را داشته باشد ، به عنوان مثال توانایی جلو بردن لغزش را داشته باشد. [1] در عمل ، صلاحیت بیشتر یک فراخوان قضاوت مربی پرواز مجاز (CFI) مسئول دانشجو است. به طور معمول ، قبل از اینکه خلبان احساس غریزی هواپیما را داشته باشد ، از 10 تا 30 ساعت زمان طول می کشد تا در غیر از آب و هوای مناسب (بدون باد) ، در پرواز انفرادی پرواز کند.

اولین مراسم پرواز انفرادی جلیل زندی در پایگاه نیروی هوایی ونس در سال 1972
انفرادی
در برخی موارد ، هنگامی که به دانش آموز اجازه پرواز به تنهایی داده می شود ، مربی دانش آموز را به پرواز با سه مدار از الگوی ترافیک راهنمایی می کند که هر کدام با فرود کامل انجام می شود. [1] در طول اولین مدار ، به صورت انفرادی ، مربی پرواز دانش آموز ممکن است بر عملکرد دانش آموز از زمین نظارت داشته باشد ، و توجه زیادی به نزدیک شدن و فرود دارد. در صورت وجود خلبان دانش آموز ، در صورت وجود یک هواپیما در هواپیما ، بعضی از مربیان رادیو را کمک می کنند. [1]

رسم و رسوم
چندین سنت ، نوعی آداب و رسوم ، در ایالات متحده پیرامون "انفرادی" ایجاد شده است ، از جمله خیساندن دانش آموز با آب و قطع و نمایش دائمی پشت پیراهن وی.

در علوم هوایی آمریکا ، برداشتن دم پیراهن خلبان جدید به طور سنتی نشانه اعتماد جدید مربی به دانش آموز خود پس از اتمام موفقیت آمیز اولین پرواز انفرادی است. در روزهای مربیان پشت سر هم ، دانشجو در صندلی جلو نشسته بود و مربی پشت سر بود. از آنجا که در این روزهای اولیه حمل و نقل هوایی اغلب رادیویی وجود نداشت ، مربی برای جلب توجه او دم پیراهن خلبان دانش آموز را می گرفت و سپس در گوش او فریاد می کشید. اولین پرواز انفرادی موفقیت آمیز نشانه این است که دانش آموز می تواند بدون مربی پرواز کند (پرواز "بدون مربی"). از این رو ، دیگر نیازی به دم پیراهن نیست و توسط مربی (غالباً) مغرور قطع می شود ، و گاهی به عنوان یک غنیمت نشان داده می شود. [2]

در کشورهای مشترک المنافع انگلیس ، سنت خیساندن خلبان با یک سطل یا سطل آب پس از اولین انفرادی بسیار معمول است. [3]

خلبانی

خلبانی

ارایه مشاوره خلبانی در سایت خلبان مشاور

فروش محصولات خلبانی در خلبان مشاور : عینک خلبانی، لباس خلبانی، کاپشن خلبانی و موارد دیگر.

خرید پیراهن خلبانی

نظرات (۰)

ارسال نظر