پوتینهای رزمی، پوتینهای نظامی هستند که برای پوشیدن سربازان در هنگام رزم یا آموزش رزمی طراحی شدهاند، نه در هنگام رژه و سایر وظایف تشریفاتی. پوتینهای رزمی مدرن به گونهای طراحی شدهاند که ترکیبی از چسبندگی، پایداری مچ پا و محافظت از پا مناسب برای یک محیط ناهموار را فراهم کنند.
پوتین تاکتیکال 5.11 نها به طور سنتی از چرم سخت شده و گاهی ضد آب ساخته می شوند. امروزه، بسیاری از پوتینهای رزمی از فنآوریهایی استفاده میکنند که از کفشهای پیادهروی غیرنظامی، مانند پانلهای کناری نایلونی Gore-Tex، تهویه و راحتی را بهبود میبخشد. آنها همچنین اغلب برای آب و هوا و شرایط خاص، مانند پوتین های جنگلی، پوتین های صحرا، و پوتین های هوای سرد و همچنین استفاده های خاص، مانند پوتین های تانکر و پوتین های جامپ، تخصصی هستند.
پوتین 5.11
تاریخچه
دوران کلاسیک
لژیونرهای امپراتوری روم[4] پوتین های به نام کالیگا می پوشیدند که شباهت زیادی با پوتین پاراشوت داشت. در اواخر قرن اول، ارتش شروع به تبدیل به یک پوتین محصور به نام کرد. محافظت و گرمای بیشتری نسبت به ارائه می دهد. آنها به سرعت در لباس نظامی و غیرنظامی رومی به یک عنصر اصلی تبدیل شدند.[5]
انگلستان
در طول جنگ داخلی انگلیس، برای هر سرباز ارتش مدل جدید سه کفش یا پوتین صادر شد. بعد از هر راهپیمایی، سرباز آنها را عوض میکرد تا مطمئن شود که یکنواخت میپوشند. پس از بازسازی، کفشها و یونیفرمها از الگوی غیرنظامی پیروی کردند: کفشهای سگک دار توسط اکثر ارتشها از سال 1660 تا حدود سال 1800 استفاده میشد. پوتینهای هسی از قرن هجدهم تا جنگ جهانی اول توسط سواره نظام استفاده میشد.
در اواخر جنگ های ناپلئون، ارتش بریتانیا شروع به انتشار پوتین های مچ پا کرد که جایگزین کفش های سگکی شدند. این نوع پوتینها در طول قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفتند و در درگیریهایی از جمله جنگ کریمه (1853-1856)، جنگ اول زولو (1879) و جنگ اول بوئر (1880-1881) مورد استفاده قرار گرفتند.
اینها به نوبه خود با پوتین های مهمات جایگزین شدند، که در انواع الگوهای طراحی مشابه از اواخر دهه 1880 تا اواخر دهه 1960 استفاده می شد. پوتینهای جورج که با لباس افسران و لباس نامرتب پوشیده میشوند مشابه هستند، اما فاقد پیشخوان چرمی (کلاه پاشنه)، کیف پنجه (کلاه پا) و حذف میخها و پاشنههای فولادی و صفحات پنجه هستند.
ایالات متحده
هنگهای پیاده نظام ارتش ایالات متحده در جنگ 1812 به پوتین نظامی ساق پا مجهز شدند. از دهه 1820 تا قبل از جنگ داخلی آمریکا، پوتینهای تا قوزک پا برای سربازان آمریکایی صادر میشد که به صورت مستقیم ساخته میشدند. پوتین "چپ" یا "راست" وجود نداشت. در عوض، آنها به مرور زمان خود را به پای فرد پوشنده شکل دادند. در نتیجه، این پوتینها تا زمانی که شکسته نشدند بسیار ناراحت بودند و اغلب منجر به تاول میشدند. آنها در سال 1858 با یک نسخه بهبودیافته که به طور کلی به نام پوتین های جف دیویس پس از جفرسون دیویس، وزیر جنگ که ارتش را در دهه 1850 دوباره تجهیز کرد، جایگزین شدند. اینها تا سال 1880 مورد استفاده قرار می گرفتند.
استرالیا